صاحب کتاب «جندق و قومس در اواخر دوره قاجار» صفحه 125 چنین آورده است :…
« امیر تیمور کورگانی آنها را از حدود شامات به ایران کوچانیده و در حوالی کاشان و اردستان و اصفهان اسکان داده است. از برجسته ترین افراد این ایل امیر منصور عامری و امی راسماعیل خان بوده اند. در تاریخ جعفری در باره ی این ایل آمده است : «از جمله طوایفی که در میانه ابنای روزگار به فرط جلادت سمت اشتهار دارند طایفه اعراب عامری می باشند، موطن آنها «شهراب» از اعمال قصبه اردستان است و چند خانوار آن طایفه در بیابانک منجمله که قرای سبعه آن جندق است زمانی دراز و عهدی دیرباز است که ملک اقامت و استیطان می سپارند» امیر اسماعیل خان در اواخر زندیه و اوایل قاجاریه نایب الحکومه جندق و بیابانک بوده است. آن چه مسلم است وی قبل از 1206 قمری در این سامان بسر می برده است، زیرا تاریخ آب انباری که به دستور وی در دیوانخانه اردیب مقر دارالحکومه وی بنا شده 1206 است. حکومت وی تا سال 1222 قمری دوام داشته و پس از وی پسرش میر رفیع خان بجای پدر نشسته است. ویرانه دارالحکومه وی در روستای اردیب در جنوب خور که روستایی خوش آب و هوا است دیده می شود. این بنا دارای بیرونی و اندرونی و یک زیر زمین که زندان دیوانخانه یوده است، می باشدو در دارنچه ها و ایوانها تصاویر زیبایی از درختان گل و سرو با مرغابی که برآن ها نشسته اند به نیکوترین طرز دیده می شود. در بالای بخاری هیزمی و دیواری اتاق زمستانی این بنا این بیت به دیوار نقش بسته است :
دهان گشوده بخاری بان بی ادبان – رسانده کار بجایی که چوب می خواهد…»
سلام خانم مینا
قدح ظرف را گویند که معمولاً بزرگ مسی بوده است -یعنی در چهار ظرف مسی جدا گانه
اما این گونه موارد اذن لازم دارد
در صورت تمایل ایمیل بزنید – تماس باما – نوار بالای سایت