در بیان تعریف – مُکّو – واقع در طبس گلشن.
مُکّو: نگارنده‌ی این سطور مهدی قربانی «انیس الکتاب» برای تحقیق به آبادی بدون سکنه‌ی «مُکّو» که در ۱۸ کیلومتری جوخواه در مسیر جاده‌ی یزد، اصفهان قرار دارد رفتم. آن جا دارای استخر آبی با ماهیان ریز و درشت، با چندین درخت خرما، کُنار، اُکالیپتوس و بنایی با سقف گنبدی از خشت و سیمان دیده شد.
امّا؛ در باره‌ی تسمیه‌ی «مُکّو» که ریشه‌ی آن در گویش اهل طبس از مکیدن است، باید گفت: از فاصله دور قبل از رسیدن به این مکان، چندین درختچه‌ی خرما در کویر، کنار هم بصورتی است که خود رو بنظر می‌رسد و کمتر از دو متر ارتفاع دارد. این درختچه‌ها از دور شبیه به نوک پستان و یا پستانک است.
زنان اهل طبس در قدیم، برای درمان دل درد نوزادن شیرخوار خود، زیره و نبات را کوبیده اندازه‌ی یک قاشق چای خوری درگوشه‌ی پارچه‌ای به گونه‌ای می پیچیدند که مانند نوک پستان و یا پستانک باشد، سپس آن را با آب گرم یا چای خیس کرده در دهان طفل شیرخوار می‌گذاشتند تا بِمَکَد. به این ادویه‌ی درمانی که طفل آن را می‌مکید؛ «مُکّو» می‌گفتند.
سلام موفق باشین
ممنون