دولت تدبیر و امید – عدالت علو ی(5)

عدالت اقتصادى امام (ع) درباره تقسيم بيت‏المال : آيا به من دستور… مى‏دهيد براى پيروزى خود، از جور و ستم درباره امت اسلامى که بر آنها ولايت دارم، استفاده کنم؟ به خدا سوگند! تا عمر دارم، و شب و روز برقرار است، و ستارگان از پى هم طلوع و غروب مى‏کنند، هرگز چنين کارى نخواهم کرد! اگر اين اموال از خودم بود به گونه‏اى مساوى در ميان مردم تقسيم مى‏کردم تا چه رسد که جزو اموال خداست، آگاه باشيد! بخشيدن مال به آنها که استحقاق ندارند، زياده‏روى و اسراف است، ممکن است در دنيا ارزش‏دهنده آن را بالا برد اما در آخرت پست خواهد کرد، در ميان مردم ممکن است گراميش بدارند اما در پيشگاه خدا خوار و ذليل است. هيچ کس مالش در راهى که خدا اجازه نفرمود مصرف نکرد و به غير اهل آن نپرداخت جز آنکه خدا او را از سپاس آنان محروم فرمود، و دوستى آنها را متوجه ديگرى ساخت، پس اگر روزى بلغزد و محتاج کمک آنان گردد، بدترين رفيق و سرزنش کننده‏ترين دوست خواهند بود.(نهج البلاغه: خطبه 126)