نهج البلاغه ،خطبه 216: ( وَ مِنْ دُعاءٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهِى بِالْيَسارِ، وَ لا تَبْذُلْ جاهِى بِالْإِقْتارِ، فَأَسْتَرْزِقَ طالِبِى رِزْقِکَ،…. وَ أَسْتَعْطِفَ شِرارَ خَلْقِکَ، وَ أُبْتَلى بِحَمْدِ مَنْ أَعْطانِى، وَ أُفْتَتَنَ بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنِى، وَ أَنْتَ مِنْ وَراءِ ذلِکَ کُلِّهِ وَلِىُّ الْإِعْطاءِ وَ الْمَنْع إِنَّکَ عَلى کُلّ شَىْءٍ قَدِيرٌ.
خدايا آبرويم را با بىنيازى نگهدار، و با تنگدستى شخصيت مرا لکهدار مفرما، که از روزىخواران تو روزى خواهم، و از آدمهاى بدکردار عفو و بخشش طلبم، مرا در ستودن آن کس که به من عطايى فرمود موفق فرما، و در نکوهش آن کس که از من دريغ داشت آزمايش گردم، در صورتيکه در پشت پرده، اختيار هر بخشش و دريغى در دست تو است و تو بر همه چيز توانايى.